Wiele mówi się o znaczeniu leczenia cukrzycy, dlatego czasem pojawia się przekonanie o możliwości całkowitego wyleczenia tej choroby. Jak jest w rzeczywistości? Czy cukrzyca jest uleczalna? Poznaj najważniejsze fakty i mity o tym schorzeniu!
Wypełnij krótki Formularz pomocy technicznej. Skontaktujemy się. Aby sprawdzić czy Twój telefon jest kompatybilny kliknij TUTAJ.
Dostawa oczekiwana w 2-3 dni robocze
Bezpieczne płatności
Koszyk jest pusty
Chcesz kupować nasze produkty?
Zapoznaj się z naszym czujnikiem FreeStyle Libre 2 lub pakietem startowym i dodaj go do koszyka.
Wiele mówi się o znaczeniu leczenia cukrzycy, dlatego czasem pojawia się przekonanie o możliwości całkowitego wyleczenia tej choroby. Jak jest w rzeczywistości? Czy cukrzyca jest uleczalna? Poznaj najważniejsze fakty i mity o tym schorzeniu!
Spis treści:
Ponieważ dokładny mechanizm rozwoju cukrzycy nie jest znany, nie opracowano też skutecznego leczenia przyczynowego, zwłaszcza w kontekście cukrzycy typu 1. Można natomiast opanować chorobę poprzez wdrożenie odpowiedniego leczenia i zmianę nawyków żywieniowych, a także leczenie pierwotnej przyczyny w przypadku cukrzycy wtórnej [4].
Leczenie w przebiegu cukrzycy jest niezbędne, natomiast nie jest możliwe całkowite wyleczenie. Plan terapii dobiera się indywidualnie dla każdego pacjenta. Jego głównymi założeniami są: wyrównanie glikemii, wyrównanie stężenia cholesterolu, osiągnięcie i utrzymanie optymalnej masy ciała i wyrównanie ciśnienia tętniczego [6].
W przypadku cukrzycy typu 2 ważnymi czynnikami predysponującymi do rozwoju choroby są nadwaga i otyłość prowadzące do insulinooporności i destrukcji komórek trzustki. Zmiana stylu życia, zdrowa dieta i aktywność fizyczna zmniejszają ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.
Zaburzenia tolerancji glukozy, które ujawniają się w trakcie ciąży, definiuje się jako cukrzycę ciążową (GDM). Zwykle ten typ cukrzycy ustępuje po porodzie. Niemniej kobiety z cukrzycą ciążową są bardziej narażone na rozwój cukrzycy typu 2 w przyszłości. Faktem jest więc możliwość ustąpienia choroby, bo ma ona związek z przejściowymi zmianami metabolicznymi i hormonalnymi zachodzącymi w czasie ciąży [1].
Konsekwencją deficytu insuliny lub jej nieprawidłowego działania jest hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi. Sporadyczna hiperglikemia, głównie poposiłkowa, może pojawić się również u osób zdrowych, dlatego chorobę stwierdza się dopiero, gdy:
Przeprowadza się też inne badania diagnostyczne, m.in. genetyczne, w kierunku obecności przeciwciał przeciwwyspowych, ciał ketonowych, stężenie kwasu mlekowego i peptydu C w surowicy [8].
Insulina, hipoglikemizujące leki doustne, zbilansowana dieta i regularna kontrola stężenia glukozy pozwalają na wyrównanie glikemii i zmniejszenie ryzyka wystąpienia powikłań cukrzycy. Aby mieć poziom cukru we krwi pod nieustanną kontrolą, warto zdecydować się na system ciągłego monitorowania glikemii.
Cukrzyca typu 2 wymaga skrupulatnej kontroli bilansu posiłków. Przyjmowane pokarmy powinny mieć niski indeks glikemiczny, tak aby nie wzmagały nadmiernie produkcji insuliny. Muszą mieć też odpowiednią dla danej osoby wartość kaloryczną. Z kolei osoby z cukrzycą typu 1 oraz z cukrzycą typu 2 leczoną insuliną muszą dodatkowo kontrolować liczbę i jakość posiłków względem dawek leku.
Rozpoznanie cukrzycy typu 1 zwykle ma miejsce w dzieciństwie. Jest to choroba autoimmunologiczna, w której przebiegu własne przeciwciała odpornościowe niszczą komórki beta trzustki. U chorych na cukrzycę typu 2 istotne w rozwoju schorzenia są czynniki środowiskowe. W obu przypadkach stwierdza się jednak udział genów, przy czym to w przypadku cukrzycy typu 2 występowanie rodzinne jest częstsze. Pozostałe czynniki predysponujące do zachorowania prawdopodobnie aktywują rozwój schorzenia [7].
Co roku diagnozuje się coraz więcej przypadków cukrzycy typu 2. Jest to choroba cywilizacyjna, mająca istotny związek ze wzrostem nadwagi i otyłości. Redukcja masy ciała u osób z nadwagą i otyłością jest istotnym elementem profilaktyki przeciw cukrzycy, ale też schorzeń układu krążenia. Niemniej jednak nie jest to jedyny czynnik wpływający na rozwój schorzenia.
Ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 wzrasta u osób z insulinoopornością. Do niej natomiast mogą prowadzić różne czynniki, m.in. zaburzenia hormonalne i przewlekle przyjmowane leki, takie jak np. glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, tiazydy, kwas nikotynowy, β-blokery, pentamidyna, fenytoina, interferon α, niektóre leki psychotropowe [8].
W przypadku cukrzycy typu 1 insulina wprowadzana jest bezpośrednio po postawieniu diagnozy, ponieważ trzustka nie wydziela insuliny wcale lub w znikomej ilości. Poza insuliną stosuje się jednak również doustne leki przeciwcukrzycowe (regulujące poziom glukozy). Z kolei leczenie cukrzycy typu 2 początkowo obejmuje zwykle zmianę nawyków żywieniowych i farmakoterapię doustną. Z czasem jednak i w tym przypadku często konieczne jest wprowadzenie insuliny. Metody leczenia cukrzycy zależą od przebiegu choroby. Zdarza się więc, że również u chorych z cukrzycą typu 2 od początku wprowadzana jest insulina [6, 8].
Prawdą jest, że w początkowym etapie wystąpienia cukrzycy typu 2 bardzo dobre efekty terapeutyczne daje zmiana nawyków żywieniowych. Niestety jest to schorzenie postępujące, w wyniku którego dochodzi do nadprodukcji insuliny, co prowadzi do stopniowego zużycia zasobów komórek trzustkowych. W pewnym momencie wprowadzenie doustnego leczenia farmakologicznego (np. metformina, pochodne sulfonylomocznika) i insuliny zwykle okazuje się niezbędne [6].
Niektóre badania sugerują uzyskanie poprawy po przeprowadzeniu operacji bariatrycznej. Niemniej jednak nie jest to sposób na wyleczenie choroby, tylko na zmniejszenie insulinooporności wynikającej z nadwagi, dzięki czemu możliwe jest ograniczenie dawek leków przeciwcukrzycowych [5].
Pierwsze objawy cukrzycy typu 2 zwykle są mniej intensywne w porównaniu do typu 1. Symptomy hiperglikemii (przecukrzenia) występują zwykle na kilka godzin po posiłku. Niemniej jednak, pomimo niekiedy powolnego postępu choroby, utrzymująca się hiperglikemia prowadzi do poważnych powikłań dotyczących wielu narządów, głównie nerek, serca, naczyń krwionośnych, układu nerwowego i oczu [4, 7, 8].
W kontroli cukrzycy typu 1 podstawą jest dobranie odpowiednich dawek insuliny. Diabetycy, którzy często mierzą poziom cukru we krwi, potrafią dokładnie wyliczać skład posiłków i adekwatne do nich dawki leków, mają więc nieco więcej swobody dietetycznej, ale absolutnie nie powinni bagatelizować znaczenia zdrowego żywienia i również muszą przestrzegać zaleceń dietetycznych.
Wciąż obserwuje się wzrost przypadków cukrzycy na świecie. Jest to przewlekłe, postępujące schorzenie, które bez odpowiedniego postępowania prowadzi do poważnych komplikacji zdrowotnych. Jak do tej pory nie opracowano metody pozwalającej na przyczynowe leczenie cukrzycy, zatem całkowite wyleczenie tego schorzenia nie jest możliwe.
Podstawą leczenia cukrzycy są farmakoterapia, dieta, aktywność fizyczna i edukacja terapeutyczna pacjentów. Głównymi celami terapii są wyrównanie glikemii, profilu lipidowego, ciśnienia krwi i utrzymanie właściwej masy ciała. Samodyscyplina diabetyka i współpraca ze specjalistami wielu dziedzin pozwala na kontrolowanie schorzenia i znaczną poprawę jakości życia.
Redakcja: Agencja Musqo
ADC-97941 v1.0
Źródła:
Dzięki temu nie przegapisz nowych artykułów i zdrowych przepisów
Za chwilę zostaniesz przekierowany na stronę, która może nie należeć do firmy Abbott.
Ta strona przeznaczona wyłącznie dla mieszkańców Polski. Jeśli jesteś rezydentem innego kraju, skontaktuj się z lokalnym oddziałem firmy Abbott.
Śledź Nas