Różne rodzaje wysiłku fizycznego możemy podzielić na dwa główne typy:
- wysiłek tlenowy (aerobowy), inaczej wytrzymałościowy. Jego najbardziej popularne formy to pływanie, spacery, nordic-walking, bieganie, jazda na rowerze, czyli dyscypliny o umiarkowanym poziomie intensywności. Podczas tego rodzaju treningu spalanie glukozy i tłuszczu następuje wolniej. Wysiłek tlenowy powoduje spadek glikemii w czasie jego wykonywania i po jego zakończeniu.
- wysiłek beztlenowy (anaerobowy) zwany siłowym. Zaliczamy do niego, obok treningów na siłowni, m.in. sprint, skakanie na skakance, czyli aktywność o wysokiej intensywności. Podczas tego rodzaju treningu energia pozyskiwana jest nie tylko z glukozy, jak podczas treningu tlenowego, ale również z glikogenu, najpierw mięśniowego, później wątrobowego. W wyniku szybkiej produkcji dużej ilości energii w organizmie produkowany jest kwas mlekowy i wydzielane są hormony, które mogą powodować hiperglikemię. Tak więc w krótkiej perspektywie czasowej wysiłek beztlenowy prowadzić może do wzrostu glikemii.
- Ta różnica jest dla wielu osób niezrozumiała. Podświadomie wysiłek kojarzy nam się ze spadkiem cukru. Ale każdy cukrzyk z zacięciem sportowym powinien zapamiętać, że typowy trening siłowy powoduje wzrost cukru, a nie jego spadek – tłumaczy Kamil.
Czy to oznacza, że łączenie cukrzycy z siłownią nie jest dobrym rozwiązaniem? Cukrzyca nie musi być ograniczeniem, ale każdy diabetyk chcący uprawiać wysiłek beztlenowy, taki jak ćwiczenia siłowe musi dobrze się do niego przygotować i stosować określone zasady.
Śledź Nas